WEGAŃSKI TORT KOKOSOWY Z BRZOSKWINIAMI I MANGO

"Chciałabym kiedyś zjeść tort, po którym nie rozboli mnie brzuch..."

Pamiętam te słowa do dzisiaj. Powiedziałam je w dniu swoich nastych urodzin, po zjedzeniu kawałka tortu z bitą śmietaną i brzoskwiniami. Uwielbiałam go i jadłam go raz w roku. Czekałam z niecierpliwością na dzień moich urodzin, aby móc zakosztować połączenia puszystego biszkoptu, kremowej masy, soczystych brzoskwiń, kokosa i migdałów. Przypominał mi moje ukochane pralinki Rafaello. Dalej miło wspominam ten smak. Jednak uczucie po zjedzeniu takiego ciasta była zawsze przykre. Mdłości, bóle brzucha, rozkojarzenie, skoku cukru we krwi i ogólna apatia. Wtedy też zdecydowałam z mamą, że to był mój ostatni tort urodzinowy. Na przyjęciach koleżanek, czy członków rodziny brałam tylko symbolicznego kęsa z grzeczności. Było mi przykro i nie ukrywam, że wtedy to była tragedia. Ale jakoś to przeżyłam. Przecież jest tyle innych ciast!

Wtedy jeszcze nie miałam pojęcia o tym, że wszystko to za sprawą glutenu pszennego, dużej ilości białego cukru, jajek, tłuszczu i nabiału. Wszystkie te produktu, skumulowane w stosunkowo małym kawałku tortu sprawiły, że mój żołądek wywracał się na lewą stronę i pozostawał skręcony w supeł przez kilka godzin. Ale miło jest dorastać i uczyć się czegoś nowego. Będę z Wami szczera - pierwszą myślą, które mnie naszła po przejściu na roślinną stronę mocy (uwielbiam to tak nazywać) było odczucie lekkiej pustki. "No nie. Skoro nie jem tortu na urodziny, to co teraz z innymi ciastami?" Wtedy jeszcze nie wiedziałam JAK BARDZO można szaleć w wegańskiej kuchni. Przez myśl mi nie przeszło, że będę jeszcze raz mogła w życiu zjeść tort, który tak bardzo kochałam będąc dzieckiem! Powiem szczerze, że cieszę się teraz właśnie, jak dziecko. Mimo, że jest to powierzchowna i głupia sprawa. Przecież bez tortu da się żyć. Ale ja bardzo cieszę się z faktu, że dopiero mając 22 lata, spełniłam dziecięce marzenie.

Mój tort urodzinowy przeszedł duże turbulencje. Zazwyczaj nie mam problemu z ubiciem kokosowej bitej śmietany, ale teraz jak na złość pierwsze trzy próby zakończyły się porażką. Dobrze, że zaopatrzyłam się w zapasowe puszki mleka, ale i tak zabrakło mi jednej. Na szczęście udało mi się wybrnąć z tej sytuacji i przygotowałam wegański twarożek, który pokrył boki ciasta. W sumie pasował idealnie i teraz nie wyobrażam sobie tego tortu bez niego.

Tort smakował lepiej, niż ten, którego wspominam z dawnych lat. Goście kosztowali, chwalili i nie mogli uwierzyć, że jest "wegański". Przez tą różę z mango na wierzchu nie wierzyli też, że to ja go robiłam. I w sumie też przez nią, aż szkoda było go kroić. Bardzo się cieszę, że trochę zaszalałam i odważyłam się go zrobić. Na co dzień nie używam cukru i oleju w mojej kuchni. Naprawdę od wielkiego dzwona i tylko w niewielkich ilościach. Ale w pogoni za małym marzeniem dziecka, jestem gotowa porzucić nawyki, aby przez kilka dni móc się rozkoszować tym smakiem.

Jeżeli znacie kogoś, kto ma podobne wspomnienia - upieczcie mu ten tort! Albo zróbcie go nawet dla siebie! To nie jest tak trudne, jak się wydaje! Może i jest nieco pracochłonne, ale dla tej wyjątkowej osoby, w wyjątkowy dzień warto się trochę pomęczyć! Wierzcie mi - a szczególnie dla takiego powalającego efektu! 

Puszki z mlekiem kokosowym włożyć do lodówki na minimum kilka godzin. Najlepiej na całą noc. Nerkowce namoczyć w ciepłej wodzie.

Biszkopt: Wyłożyć spód tortownicy papierem do pieczenia. Wysmarować boki formy olejem i wysypać bułką tartą. Piekarnik nagrzać do 180 stopni C.

Do dużej miski przesiać mąkę razem z proszkiem do pieczenia i solą. Dodać cukier.

W drugiej misce połączyć mleko sojowe z octem jabłkowym, sodą oczyszczoną i olejem. Składniki mokre wlać do składników suchych i dokładnie wymieszać mikserem. Przelać ciasto do formy, wyrównać powierzchnię i piec od 40 - 50 minut (do suchego patyczka). Ostudzić całkowicie w formie. Kiedy biszkopt się ostudzi, przeciąć go wzdłuż na trzy blaty.

Przełożenie: Schłodzone mleko kokosowe ubić według wskazówek podanych w tym poście. Miskę ze śmietaną umieścić w lodówce.

Zmiksować dżem brzoskwiniowy. Umyć  owoce i pokroić je w kostkę.

Umieścić w tortownicy pierwszy blat. Posmarować połową dżemu i ułożyć połowę pokrojonych brzoskwiń. Rozsmarować 1/2 bitej śmietany oraz rozsypać 1 łyżkę wiórek kokosowych. Przykryć drugim blatem, posmarować go resztą dżemu i ułożyć brzoskwinie. Nałożyć bitą śmietanę, posypać 1 łyżką wiórek kokosowych i przykryć ostatnim blatem. Włożyć do lodówki najlepiej na całą noc, aby tort był spójny.

Dekoracja: Następnego dnia, lub po kilku godzinach ubić kolejną puszkę mleka kokosowego (bądź dwie). Jeżeli również chcecie użyć orzechów nerkowca, musicie je odsączyć, po czym zblendować z mlekiem sojowym i syropem klonowym. Ten krem nie będzie śnieżnobiały, więc polecam pokryć nim boki tortu. Masa musi mieć sernikową, gęstą konsystencję.

Wyjąć tort z lodówki i zdjąć obręcz. Na wierzchu rozsmarować kokosową bitą śmietanę, a na boki masę z nerkowców (lub również śmietanę). Boki pokryć płatkami migdałowymi.

Wierzch ciasta udekorować owocem mango. Ja zrobiłam róże, posługując się tym filmem. Widoczną część kremu posypałam wiórkami kokosowymi.

Ciasto smakuje najlepiej po kilku godzinach w lodówce i tam też go należy przechowywać.

Pamiętajcie, aby nie bić się za bardzo z domownikami o ostatni kawałek, a podzielić się ;)

Smacznego!

***