Tarnina - krzew, pięknie kwitnący :-) Można go spotkać praktycznie wszędzie, pod lasami, na łąkach, osiągają wysokość nawet do 5 metrów. Czy jest lecznicza? Owszem :-) Jego kwiaty, liście, owoce i korzenie od niepamiętnych czasów stanowiły ceniony surowiec leczniczy. Kwiaty i liście zbieramy wiosną, korę i korzenie od początku jesieni, owoce zaś, zwane tarkami, jesienią (październik, listopad) – do pierwszych przymrozków. Gdy chcemy zrobić z nich przetwory, trzeba je przemrozić w lodówce, by straciły goryczkę (jeżeli nie były przemarznięte). Suszy się je natomiast najpierw w niższej temperaturze, a potem w wyższej – ok. 60 °C.Owoce zawierają dość dużo węglowodanów (fruktozy i glukozy), kwasy organiczne, garbniki, pektyny, sole mineralne. Do tego witaminy – głównie C i beta karoten; aminokwasy i flawonoglikozydy. Zidentyfikowano ponadto jeden z glikozydów – prenazynę – oraz substancje hamujące krwawienie. Owoce tarniny są wciąż przedmiotem badań naukowców, zatem ich skład może być znacznie bogatszy, niż się do tej pory sądzi. Wchodzą one w skład wielu popularnych mieszanek ziołowych.
Przetwory z tarniny stosowane są przy zaburzeniach żołądkowo-jelitowych. Medycyna ludowa od wieków proponowała włączanie ich do diety cukrzyków – i słusznie, bo nie zawierają szkodliwej dla nich sacharozy. Za to dzięki garbnikom rzeczywiście działają (owoce i kora) przeciwzapalnie i leczniczo przy rozstrojach żołądkowych, przewlekłych biegunkach, nieżytach żołądka i jelit oraz w stanach zapalnych narządów rodnych. Dzięki witaminie C wzmacniają odporność i skutecznie zwalczają szkorbut oraz inne choroby powstałe na tle awitaminozy. Sok z owoców ma właściwości przeczyszczające, a odwar – zapierające. Płukanie jamy ustnej sokiem lekko sfermentowanym jest skutecznym lekiem w chorobach gardła, dziąseł i śluzówki jamy ustnej. Z kolei odwar z kory i korzeni stosuje się od wieków jako lek moczopędny i oczyszczający organizm ze złogów i toksyn. Zaleca się go przy chorobach z wysoką gorączką, ponieważ działa napotnie i obniża temperaturę. Z uwagi na właściwości przeciwzapalne stosuje się go do nasiadówek i irygacji przy upławach. Odwar z samej kory łagodzi stany zapalne skóry – między innymi przy różyczce.
