"Dziewczyna z piosenki" - recenzja książki

Miała życie spokojne, pełne miłości, wśród przyjaciół i wyrozumiałych, bardzo kochających ją rodziców. Ojciec był pastorem i całym sercem poświęcał się swojej pracy, mama także mocno angażowała się w życie kościoła. Chrissy była częścią tego poukładanego świata, zaczął on jednak stopniowo zmieniać się, kiedy dziewczynka stała się młodą kobietką. Kosmetyki, moda, idealna fryzura stanęły na pierwszym miejscu, zupełnie niezauważalnie spychając rodziców na odległy plan. 

Kiedy pojawił się chłopak, ten pierwszy i oczywiście, w jej mniemaniu, ten jedyny, wszystko zaczęło toczyć się jedną drogą - równą pochyłą... Kłamstwa, oszustwa, drobne kradzieże. Idealny wygląd stał się dla niej obsesją, podobnie jak chłopak, dla którego wciąż czuła się zbyt mało atrakcyjna. Zupełnie nie zauważała, że coraz bardziej zaczyna gubić samą siebie, a jej związek jest niestety toksyczną relacją... Szkoła, studia, praca, rodzina i całe codzienne życie zaczęło układać się nie tak, jak powinno. Ukochany przysłaniał jej każdy inny aspekt jej życia i także ona chciała być tak ważna dla niego. Do jakiego momentu doszła? Na jakim zakręcie znalazła się? Czy coś się w końcu zmieniło, a raczej, czy Chrissy postanowiła w końcu coś zmienić?

Jest to autobiograficzna powieść dziewczyny pochodzącej z Brooklynu. Miała szczęśliwy, ciepły i pełen miłości dom, ale, jak to niestety dosyć często się zdarza, nie uchroniło ją to przed niemałym pogubieniem się. Mimo, że z rodzicami zawsze była blisko, nie mogła zdobyć się na szczere rozmowy z nimi, brnąc w coraz większe kłamstwa i oszustwa. Nie pomogło również to, że wychowana w bardzo religijnej rodzinie sama była osobą o mocnej wierze. Ta wiara jednak cały czas w niej była i jedynie ona miała szansę wyzwolić ją i uratować od coraz większego staczania się na dół.

Książka napisana jest przyjemnym w odbiorze, szczerym językiem. Już od pierwszych stron łatwo wyobrazić sobie całą scenerię i przedstawioną rzeczywistość. Widzimy południową dzielnicę Nowego Jorku, w której pobożny pastor troszczy się o swoją wielokulturową wspólnotę, wyobrażamy sobie główną bohaterkę, która od zawsze była oczkiem w głowie swojego ojca i jego małą księżniczka, przyglądamy się jej przemianom, jakie zachodzą pod wpływem "wielkiej miłości" (a raczej "wielkiego zaślepienia") do jednego chłopaka. Akcja wciąga i szybko czytamy kartkę za kartką, zastanawiając się, jak ostatecznie zakończy się ta historia. Powiem szczerze, że nie sądziłam, że ta powieść aż tak mnie wciągnie. Czytałam i czytałam i tylko zadawałam sobie pytania, co też ona robi, ale także, co też robią jej rodzice, a raczej, czego nie robią...  Polecam gorąco zwłaszcza młodym dziewczynom, jak i ich rodzicom, ale także każdemu, kto zboczył z dobrej drogi i stracił nadzieję na lepsze jutro...