Jak zrobić ozory wołowe w sosie chrzanowym?

Jadę na wykład o kulturze i zaczynam żałować, że poskąpiłam sobie obfitego śniadania. W autobusie mpk linii 158 czuję jak powoli wzbiera we mnie głód. Głód, który na wykładzie zacznie krzyczeć i delikatnie dopominać się jedzenia waląc co sił o ściany mojego żołądka.



Jednak zanim to nastało Pani w Berecie w Panterkę i różowym kożuszku zaczęła informować telefonicznie swoją koleżankę ( i cały empek) o tym jak ma dość opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem. Mój wyraz twarzy jak i współpodróżnych pokazywał niesmak, zażenowanie, współczucie i dyskomfort sytuacyjny.
Dotarłam na wykład. Dziś o polowaniach na ślimaki, walkach w kisielu i jak rozumieć rozwiązłość seksualną. Głód daje znów o sobie znać. Coraz wyraźniej. W myślach wracam do środowych ozorków w sosie chrzanowym. Takich pożywnych, sycących, krzepiących swoją prostotą. Ostrych na polską modłę. Zajadanych z utłuczonymi ziemniakami, tak jak Pan Bóg przykazał. Chociaż z braku tłuczka posiłkowałam się widelcem. Liczył się umiejętne kombinowanie. Wykład się skończył, a ja co sił w nogach udałam się na pętle trolejbusów. Ozorki nie były mi dziś pisane. Piątkowa wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych zaprowadziła mnie pod drzwi osiedlowej garmażerki. Tam wysupłując ostatnie grosze z mojego portfela nabyłam kluski śląskie. Maczałam je w super mocnym chrzanie wymieszanym z jogurtem naturalnym.
Na koniec życzę Tobie i sobie, aby żaden głód nie odbierał powagi sytuacji i koncentracji na arcy ważnym temacie. A kluski śląskie są dobre. Nie tylko na piątek.