Ty, Zoran Drvenkar

Akcja 52 książki w 52 tygodnie: pozycja nr 6
Wyzwanie książkowe kategoria: Autorem jest mężczyzna

Już kilka lat temu pierwszy raz usłyszałam o tym autorze i o jego specyficznych książkach. Przeczytałam wtedy na jakimś blogu książkowym o powieści "Sorry". Tak bardzo była tam chwalona, że koniecznie chciałam ją nabyć. I udało się! Dzięki wymianie książkowej nabyłam nowiutki egzemplarz. No i jak to u mnie bywa na tym się skończyło. Książka przeleżała u mnie kilka lat. W końcu w tym roku zabrałam się za nią i historia stworzona przez autora zupełnie mnie urzekła. A przede wszystkim pokochałam go za zupełnie inną, niż we wszystkich znanych mi dotąd powieściach narrację. Nic więc dziwnego, że skoro byłam taka zachwycona, to widząc u znajomej na półce drugą powieść tego pisarza "Ty", od razu sobie ją pożyczyłam.

Bohaterkami książki jest pięć nastoletnich dziewczyn, przyjaciółek. Za sprawą jednej z nich pakują się niezłe tarapaty i aferę narkotykową. Nie do końca zdają sobie sprawę z powagi sytuacji aż do momentu, w którym jedna z nich ginie. Zaczyna się więc szaleńcza ucieczka i oczywiście pościg, który przynosi kolejne trupy i niespodziewane zwroty akcji.
Ale żeby nie było nudno, to nie jedyny wątek w książce. Początkowo wydawało mi się, że kolejne wątki są wplatane przez autora bez żadnego połączenia z poprzednim, ale bardzo się myliłam. Wszystko tutaj jest dokładnie zaplanowane i się ze sobą łączy. Nic nie jest przypadkowe. Jednak do rzeczy. Spotkamy tutaj też wątek Podróżnika, który co kilka lat wybiera się w podróż po Niemczech. Jest to podróż krwawa, bowiem zawsze przynosi kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych. Znajdziecie tutaj również wątek o skomplikowanych relacjach między ojcami a córkami i synami. Będą lekko zarysowane mechanizmy działania grupy przestępczej, a także portrety psychologiczne psychopatów i przestępców. Tyle o fabule, bo nie chcę za dużo zdradzić, ale uwierzcie nudzić się nie będziecie.

Nie bez powodu powieść nosi tytuł "Ty". Są w zasadzie dwa aspekty, w których można rozpatrywać tytuł tej książki. Jednym się z wami podzielę, ale drugi zostawię wam do poznania dopiero, gdy przeczytacie książkę. Pierwszy z nich powiązany jest ze specyficzną narracją, o której już wspomniałam. Prowadzona jest ona z perspektywy różnych bohaterów. To akurat żadna innowacja, jednak zaskakujące jest to, że autor w tych rozdziałach zwraca się bezpośrednio do czytelnika. I tak w rozdziałach opowiadających o poczynaniach Podróżnika jesteśmy podróżnikiem, w tych mówiących o poczynaniach przyjaciółek jesteśmy nagle jedną z nich, potem jesteśmy dilerem narkotyków, a potem znów Podróżnikiem.