Czy warto jeść bób? Kto powinien? Kto musi ograniczać? Kto powinien wykluczyć?

Właśnie pojawił się na straganach. Zielony, pulchniutki, wspomnieniami przywołujący dzieciństwo kiedy to zrywało się go prosto z krzaka, gotowało i jadło do momentu aż prawie się pękło.
Tak. W dzieciństwie nikt się nie zastanawia ile to kalorii w 100 gramach i czy pójdzie w biodra czy może łaskawie zechce pół metra wyżej.

Jakie wartości odżywcze ma bób?

Bób to roślina strączkowa więc zarówno w wartościach odżywczych i jak i w bezpośrednich skutkach spożycia będzie podobny to swoich współbraci.
Jest dobrym źródłem białka dla wegan. Dla wegetarian i tzw. wszystkożernych już nie do końca i wcale nie jest dobrą alternatywą dla mięsa, a przynajmniej nie dla większości.
W 100 gramach bobu mamy 7,6 g białka, natomiast dla porównania 100 g mozzarelli to aż 24 g. Przepaść i pomimo tego że zjedzenie 100 gramów bobu nie jest rzeczą trudną ponieważ to pełna garść, to aby uskładać 24 g potrzebujemy lekko ponad 300 g czyli trzy pełne garście.
Zjeść 300 g bobu to nie problem. W dzieciństwie potrafiłam zjeść i pół kilo ale 300 gramów bobu to aż 330 kcal (110 kcal w 100 gramach) i niezaprzeczalne dolegliwości trawienne.
Sprawdźmy zatem:
24 g białka (pełnowartościowe!) = 100 g mozzarelli = 254 kcal
24 g białka = 315 g bobu = 346 kcal


Różnica 100 kcal może się wydawać nieduża ale po 300 gramach bobu większość z nas będzie się czuła jak balon. Nie wspominając już o gazach. Plusem jest fakt iż bób zawiera mało sodu i praktycznie nie zawiera tłuszczu, ale zawarte w nim olisacharydy w jelitach spowodują kocioł :)

Wysoka zawartość potasu i błonnik czynią go warzywem sprzyjającym osobom które mają kłopoty sercowo - naczyniowe, podwyższone ciśnienie krwi i podwyższony poziom cholesterolu. Ponadto zawiera także sporo witaminy C, witaminy z grupy B, kwasu foliowego, witaminę A, K, chlorofil, wapń, magnez, żelazo, potas i cynk. Najwięcej znajduje się w skórce!
Niestety podczas tradycyjnego gotowania tracimy 40% witamin. Aby zachować witaminy z gruby B które są rozpuszczalne w wodzie, warto ugotować bób na parze. Witamina C jest witaminą bardzo nietrwałą i bardzo nie lubi wysokiej temperatury więc tu niestety nic nie zrobimy.
Bób podobno można jeść na surowo ale nie próbowałam i jakoś tak ciężko mi to sobie wyobrazić.

Bób dla cukrzyka 

Dla cukrzyków dobry byłby surowy bób ponieważ Ig surowego wynosi 40, natomiast ugotowanego aż 80!.
Czy to oznacza, że cukrzyk musi zapomnieć o bobie?
Nie, ale warunek jest taki że ugotuje go na parze aby doszło do retrgradacji skrobi (o skrobi opornej przeczytasz TU) i zje małą ilość aby ładunek glikemiczny był niski (o ładunku glikemicznym, oraz jak go policzyć przeczytasz TU).

Bób dla osób z anemią

100 g bobu pokrywa 106% dziennego zapotrzebowania na kwas foliowy. Powinny na niego zwrócić szczególną uwagę osoby cierpiące na niedokrwistość wynikającą zarówno z niedoboru żelaza (niedokrwistość mikrocytarna) jaki i z niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego (niedokrwistość megaloblastyczna). Bez wątpienia powinien znaleźć się w diecie kobiet w ciąży.

Bobu nie mogą jeść osoby:

• z chorą trzustką 
• chorujące na dnę moczanową 
• mające kamienie i piasek w nerkach
• osoby z zespołem jelita drażliwego
• osoby na diecie lekkostrawnej

Jak jeść?

Bób sprzedawany jest niestety w kilogramowych paczkach. W lodówce postoi 2-3 dni. Jeśli nie masz rodziny która zje do z Tobą do spółki przez 2-3 dni, kup paczkę na spółkę z koleżanką.
Nie gotuj miski i nie zjadaj na jeden przysiad. Dziel sobie po 100 - 150 gramów dziennie i dodawaj do sałatek, sosów, leczo, kanapek jako pastę.
Bób to doskonały sposób na zaspokojenie zapotrzebowania na kwas foliowy ponieważ garść zaspokaja dzienne zapotrzebowanie.