Od wieków wielu ludzi zastanawia się, czy pierwsze było jajko czy kura. Na potrzeby mojego małego światka odpowiem, że pierwsze było jajko. I to na miękko. Na spodku w kształcie połowy jajka stojącego na zielonym listku. To jest moje pierwsze wspomnienie jedzenia. Wstawałam rano do szkoły, a w kuchni na stole stało jajko, świeżutka kromka chleba posmarowana domowym masłem.
Potem jajko wyewoluowało do postaci jajecznicy klasycznej; potem z dodatkiem smażonej cebulki, na kiełbasce, w końcu ze śmietaną. Babcia rozpieszczała jak mało kto.
W domu gdzie wszystko było domowe, a do miasta jeździło się tylko po mydło i proszek do prania, zaczęła się moja przygoda z gotowaniem. Pomagałam zawsze, sama gotuję od trzynastego roku życia, czyli już jakby nie patrzył ponad dziesięć lat. To w moim rodzinnym domu, dzięki niesamowitej babci, poznałam smak prawdziwych pomidorów, gęstej śmietany, sznycelków z kaczki, kaczki w jabłkach, pomidorówki i najlepszych gołąbków i pierogów ruskich na świecie.
Było w tym trochę magii; pamiętam, że w każdy piątek oglądając dobranockę próbowałam wytrzymać na tyle długo, żeby zobaczyć jak się robi masło. Babcia siadała z miską mętnej wody, klepiąc w jej powierzchnie łyżką. Nudziło mnie to strasznie; najdłużej wytrzymałam do momentu, gdy na brzegu miski formowała się mała kuleczka. Potem już działał teleport do łóżka, a gdy wstałam w sobotę rano, w spiżarce na talerzu leżała piękna, ogromna osełka masła ze wzorkami w jodełkę. Ruskie pierogi z ziemniakami z piwnicy i domowym białym serem? Za szklankę mleka od krowy w czerwcowy upalny wieczór oddałabym nerkę. Za jeszcze jeden dzień na wsi, gdzie wszystko było prostsze; za ziemniaka z ogniska po zbieraniu ziemniaków, okopconego, chrupiącego, kruchego z dodatkiem soli, którą dziadek zawsze nosił w kieszeni. Za drożdżówkę z masą kakaową. Za bigos z grzybami, które babcia wczesnym rankiem zebrała w lesie. Za zapach "foliaka" pełnego młodych pomidorów, ogórków, fasolki.
Dzieciństwo pełne smaków, zapachów, ziół i warzyw sprawiło, że oczekuję od jedzenia więcej. Chcę jeść zdrowo, ale to niekoniecznie nudno. Wierze, że wszystko w umiarze jest zdrowe.
Uwielbiam kuchnię tradycyjną, ale lubię też dodać coś do siebie. Lubię oliwę z oliwek, ale też sos sojowy. I pesto. I zwykły sos pieczeniowy. Albo pomidorowy. I ryby. I mięso. I tofu, nie pogardzę soją w każdej postaci. Placki, placuszki, pierogi, pierożki, bułki, bułeczki.
Na tym blogu znajdą się przepisy z podróży między garnkiem, a patelnią. Przepisy wszelakie, co mi się zamyśli, bo nigdy nie trzymam się z góry wytyczonego planu. Nie mam głównego motywu, oprócz przekonania, że najlepsze są produkty świeże i naturalne. Dlatego wybieram targi oraz sklepy mięsne, gdzie mięso ma swój zapach. A potem to już co pod rękę wpadnie.
Gotuję, bo lubię. A ten blog to moja historia wzlotów i upadków, przypaleń i pomyłek.
Blog jest w całości dedykowany mojej babci Jadwidze, bo to ona mnie wszystkiego nauczyła.