Podróż do Pyrlandii

Dzień 1: Dojechaliśmy w całości, głodni jak wilki. Bagietka czosnkowa z Żabki załatwi sprawę, ale nie na długo. On pojechał do pracy, a ja poszłam na starówkę. Kupiłam pyszne truskawki. Polskie, pachnące. Za 6,50zł. Nie dało się przejść obojętnie. Tak więc z torba truskawek poszłam się czegoś napić. Wylądowałam w Chilli Cafe na mrożonej herbatce z mango i truskawkami. Oczywiście podjadając pod stołem swoje. Tak to mniej więcej wyglądało:




Dobre. Słodkie i dobre. I truskawki i herbatka. A miejsce dobrze mi znane z wcześniejszej wizyty w Poznaniu. Przyjemne, ładnie urządzone, pyszna kawa. Generalnie godne polecenia ;)

Poszliśmy coś zjeść na wieczór. Trafiliśmy do knajpki o wdzięcznej nazwie Ludwiku do Rondla. Szał ciał! Nie zrobiłam żadnych zdjęć, bo głodna byłam niewyobrażalnie i chciałam zjeść jak najszybciej i zacząć logicznie myśleć. Udało się. Jadłam tagliatelle ze szpinakiem i polędwiczkami z kurczaczka. Brzmi banalnie, ha? O nie, to było najlepsze tagliatelle na świecie. Piękno w swojej prostocie. Idealne. Adrian jadł schab faszerowany pieczarkami i serem, chrzanowe puree z ziemniaków i buraczki, które smakowały jak barszczyk babci. A miejsce mega klimatyczne, małe, codziennie nowe lunche, wyjątkowo miła obsługa. Wróciliśmy tam jeszcze, ale o tym później. Gorąco polecam i na pewno będę wracać przy każdej możliwej okazji!

Dzień 2: Miałam nie jeść słodyczy. Naprawdę miałam ich nie jeść. Ale jak trafiłam do Rotondo Kuchnie Świata, niepozornej kantyny przy Galerii Malta to oszalałam. No zamówiłam sobie taki zestaw za 9,50zł, no kawka i ciasto. Jak nikt nie widział to się nie liczy, nie?


Kruche z porzeczkami, malinami, jagodami, z kremem waniliowym, kruszonką, bezą, cukrem pudrem. Oj dobre było, idealnie kwaśne i słodkie. Adrian później wziął tartę z owocami i kruszonką, ale wsunął szybciej niż zrobiłam zdjęcie. I Pani nam dała pierożków do spróbowania. Czerwonych. Ze szpinakiem, salami i suszonymi pomidorami. Jezusieńku. Wrócę, też. Będę toczyć się po tych poznańskich uliczkach, żeby odwiedzić wszystkie te pyszne miejsca i zjeść te dobroci.

Na obiad poszliśmy do Modrej Kuchni. Kolejne przesympatyczne miejsce, z otwartą kuchnią. Zamówiliśmy rosół z lubczykiem z lanymi kluseczkami, ich specjalność: kulebiaka z ryżem arborio i łososiem i długo pieczoną łopatkę w pszennej pyzie. Palce lizać! Po stokroć polecam!


Podsumowując: kocham Łódź, ale jeżeli chodzi o knajpy, restauracje, kawiarnie - musimy się wiele nauczyć. Mamy sporo miejsc z dużym potencjałem, ale wszystkie nowe knajpy są na jedno kopyto - surowo, Ikea, tanio. W Poznaniu urzekło nas to, że każde miejsce jest tworzone z pomysłem, z sercem. Jest mnóstwo miejsc, po których widać, że ktoś w nich żyje, że ktoś włożył mnóstwo serca w to, żeby to wyglądało tak a nie inaczej.
Do Poznania będziemy wracać. Na pewno.


PS wakacje niedługo - macie jakieś ulubione miejsca w Gdyni, Warszawie? Dawajcie znać!