"Sekretna zima Jaśminy" - recenzja książki

Mazury, piękna, nieco surowa przyroda, przytulny domek,  mąż, żona i mała córeczka. Kilka zwierząt dopełniających obraz wspólnej, codziennej sielanki i rodzinnej miłości. Czy aby jednak na pewno jest tu miłość i sielanka? On całe dnie spędza albo w warsztacie samochodowym, albo leżąc na kanapie w towarzystwie puszek bynajmniej nie coca-coli (tudzież z roznegliżowaną kobietą, niekoniecznie będącą jego żoną). Ją coraz bardziej męczy praca w szkole, brakuje jej natchnienia do napisania książki, której się podjęła, na dodatek były kochanek nie chce odpuścić i zaczyna zachowywać się jak niebezpieczny psychopata.

Wewnętrzny wilk, pojawiający się czasami w duszy Jaśminy, daje o sobie znać coraz częściej - Jaśmina pragnie odzyskać równowagę, spokój, odnaleźć szczęście, a przede wszystkim odpowiedzieć sobie na pytanie, czy codzienność, jaka w tym momencie wypełnia jej życie, jest taka, jaką sobie wymarzyła. Jednak czy starczy jej odwagi, aby dokonać konkretnych i zdecydowanych zmian? 

Trochę sceptycznie podeszłam do tej powieści, bowiem nie znałam zupełnie jej pierwszej części, nie często sięgam po książki polskich autorek i szczerze mówiąc, obawiałam się, że pozycja będzie nieco nudnawa. Wszystkie wątpliwości były zupełnie niepotrzebne. Nie jest konieczna znajomość pierwszej części, aby z wielkim zaciekawieniem i w pełnym zrozumieniu czytać tę pozycję, polskie autorki potrafią pisać równie interesująco i wciągająco jak "obce" pisarki (bo dlaczegoż by nie?), a nudna to ona nie jest w żadnym razie! Autorka posługuje się świetnym, wciągającym językiem, od razu trafiającym do czytelnika. Nie jest on trudny i skomplikowany, ale jednocześnie nie jest za prosty czy też infantylny. Po prostu idealnie wyważony.

Książka wzbogacona jest dodatkowo kilkoma ciekawymi legendami, które ubarwiają i urozmaicają powieść. Dosyć otwarte zakończenie pozwala nam na dopowiedzenie niektórych wątków, a autorce na stworzenie dalszych części mazurskiej opowieści, czego z całego serca jej życzę :-)